Λογικά τα βρίσκω τα παραπάνω. Στην πράξη όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Δημιουργούνται άλλου είδους προβλήματα που δεν είναι της ώρας να αναφερθούμε, σχετικά με εικονικά διαζύγια, μεταβιβάσεις που ανέφερες.
Είναι μία συζήτηση αυτή βέβαια που κάνουμε περισσότερο πολιτική παρά τεχνοκρατική. Και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να αποδώσουμε δικαιοσύνη.

Συμφωνώ ότι ο ΕΝΦΙΑ είναι φόρος κεφαλαίου, αλλά μη ξεχνάς ότι για να αποκτηθεί ένα ακίνητο υπήρχε εισόδημα. Εκτός εάν είσαι της άποψης ότι το ακίνητο αν υπάρχει διαδοχή δεν θα πρέπει να φορολογείται ή να εντάσσεται στο ΦΜΑΠ.
Η Ελλάδα για μένα μελλοντικά θα πρέπει να αποτελέσει προορισμό διαμονής των Ευρωπαίων και όχι μόνο κατοίκων, λόγω του κλίματος, της ομορφιάς και του τουρισμού, είτε είναι ενεργοί σε δραστηριότητα είτε συνταξιούχοι . Ως εκ τούτου θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι συντελεστές δόμησης σε περιοχές που ενδείκνυται για διαμονή και να αρχίσουμε την εξωστρέφεια της χώρας μας για το σκοπό αυτό. Ένας σημαντικός λόγος για να επιτύχουμε αυτό είναι και η χαμηλή έως μηδενική φορολόγηση των επιχειρήσεων.
Θεωρώ ότι η πατρίδα μας πληρεί πολλά από το μοντέλο της Florida και ίσως υπερτερεί σε σημεία και γι αυτό πιστεύω ότι η μόνη φορολόγηση πρέπει να γίνεται στην ακίνητη περιουσία και όχι στις επιχειρήσεις όπως ακριβώς συμβαίνει σ' αυτή την πολιτεία. Και όταν λέω επιχειρήσεις εννοώ υπηρεσίες τουρισμού, ιατρική περίθαλψη, εκπαίδευση και εν γένει υπηρεσίες που μπορούν να δραστηριοποιηθούν και να αναπτυχθούν στο καλύτερο για μένα μέρος της Ευρώπης. Ας αφήσουμε την κατασκευή, την τυποποίηση και επεξεργασία τροφίμων και άλλου είδους βαριά βιομηχανία στους εταίρους μας.
Ως πρώτο μέτρο πάντως θα πρότεινα τη μικρότερη φορολόγηση πρώτης κατοικίας με ταυτόχρονη αύξηση των τετραγωνικών δόμησης ή με απαλλαγή της για κάποια χρόνια του φόρου αυτού (θέλει λίγο σκέψη) προκειμένου να δοθεί κίνητρο για να πάρει μπροστά πάλι ο κλάδος της οικοδομής, που θεωρώ ότι αποτελεί σήμερα το μόνο κινητήριο μοχλό χρήματος αλλά και αποδίδοντας στη χώρα μελλοντικά μία παρακαταθήκη ικανών για τη διαβίωση χώρων που θα θέλει μεθαύριο ο επίδοξος αλλοδαπός αγοραστής να αποκτήσει. Προς Θεού, όχι φορολόγηση πισινών, αντιθέτως κίνητρα για να κατασκευαστούν κι άλλες.

Βέβαια όλα τα παραπάνω ακούγονται ουτοπικά σε μία χώρα που ακόμα δεν έχει τις βασικές υποδομές πόσο μάλλον για να σχεδιάσει το μέλλον. Σταδιακά, με πολλή δουλειά και με πολιτική βούληση προπάντων πιστεύω ότι θα καταφέρουμε πολλά. Τουλάχιστον να ετοιμάσουμε το έδαφος για τις επόμενες γενεές, τα παιδιά μας.